اختیار

جایی که ما تلاش می کنیم برویم از جایی که آمده ایم

مهمتر است چرا که ما آفریننده زندگی خود هستیم

((آلفرد آدلر

 


مهم نیست با چه چیزی به دنیا آمده ایم بلکه مهم این است که با توانایی ها و نقطه ضعف هایمان چه کنیم.


از نظر آدلر رفتار انسان فقط توسط وراثت و محیط تعیین نمی شود بلکه ما قابلیت تعبیرکردن، تاثیرگذاشتن و آفریدن رویدادها را داریم. آدلر تاکید می کند مهم نیست با چه چیزی به دنیا آمده ایم بلکه مهم این است که با توانایی ها و نقطه ضعف هایمان چه کنیم. نظریه آدلر روانشناسی استفاده است نه دارایی. گرچه طرفداران آدلر موضع جبرگرایانه فروید را رد می کنند ولی به حد تفریط هم نمی روند که معتقد باشند افراد می توانند هرچه دوست دارند، باشند آنها می دانند که شرایط زیستی و محیطی توانایی ما را در انتخاب کردن و آفریدن محدود می کند. آدلر پیشگام رویکرد ذهنی به روان شناسی است که بر عوامل تعیین کننده درونی رفتار مانند ارزش ها، عقاید، نگرش ها، اهداف، تمایلات و برداشت فردی از واقعیت تمرکز دارد. آدلر بر وحدت شخصیت تاکید دارد و معتقد است که انسان را فقط می توان به صورت موجودی یکپارچه و کامل شناخت. (کوری، 2005، ترجمه سید محمدی، 1390)


بهاران را باور کن (فریدون مشیری)

حالیا معجزه باران را باور کن

و سخاوت را در چشم چمنزار ببین

و محبت را در روح نسیم

که در این کوچه تنگ

 با همین دست تهی

روز میلاد اقاقی ها را

جشن میگیرد

خاک جان یافته است

تو چرا سنگ شدی 

تو چرا این همه دلتنگ شدی

باز کن پنجره ها را

و بهاران را

باور کن



رانده

 

(شاملو)
دست بردار ازین هیكل غم

كه ز ویرانی خویش است آباد

دست بردار كه تاریكم و سرد

چون فرو مرده چراغ از دم باد

 

 

دست بردار، ز تو در عجبم

به در بسته چه می كوبی سر.

نیست، می دانی، در خانه كسی

سر فرو می كوبی باز به در.


زنده، این گونه به غم

خفته ام در تابوت.

حرف ها دارم در دل

می گزم لب به سكوت