بزرگترین هدیه تو به دیگران
نه تو می مانی و نه اندوه
و نه هیچ یک از مردم این آبادی...
به حباب نگران لب یک رود قسم،
و به کوتاهی آن لحظه شادی که گذشت،
غصه هم می گذرد،
آنچنانی که فقط خاطره
ای خواهد ماند...
لحظه ها عریانند.
به تن لحظه خود، جامه اندوه مپوشان هرگز
(سهراب)
+ نوشته شده در دوشنبه یکم آبان ۱۳۹۱ ساعت 12:15 توسط قدرت اله عباسی
|
من برای متنفر بودن از کسانی که از من متنفرند وقتی ندارم، زیرا دوست داشتن بی قید و شرط آدمها تمام وقتم را پر کرده است.